ثقلین

رسول خدا ص)، پیش از حضرت زهرا س)، فرزندانی به نام عبدالله و قاسم داشت که در کودکی از دنیا رفتند. به همان اندازه که پیامبر و خدیجه از آن مرگ در غم و اندوه فرو می رفتند، دشمنانشان خشنود می شدند و گاه آن حضرت را «ابتر»؛ یعنی بی فرزند می خواندند.1 در مقابل، خدا به پیامبرش بشارت داد که خیرات و خوبی های بسیاری به تو عطا خواهیم کرد و در پاسخ به دشمنان، سوره کوثر را نازل کرد و فرمود: «[ای محمد!] ما کوثر را به تو دادیم. پس برای خدا نماز بگزار و قربانی کن! به درستی که دشمن تو ابتر و بی فرزند خواهد شد؛ نه تو».

رسول اکرم ص)، از مردان عصر جاهلیت نبود و مثل آنها نمی اندیشید که از وجود دختر اظهار شرم کند و از شدت خشم، مادر بی گناه وی را به باد دشنام و ستیزه گیرد و از مردم دوری جوید.2 حضرت محمد ص)، برانگیخته شده بود تا با افکار پوچ و نادرست مردم که برای زنان ارزشی قائل نبودند و آنان را جزو جامعه به شمار نمی آوردند و دختران بی گناه را زنده به گور می کردند، مبارزه کند و به آنها بفهماند که زن نیز یکی از اعضای حساس و مهم اجتماع است و مسئولیت و وظیفه بسیار سنگین و بزرگی دارد. خداوند خواست با آفرینش حضرت زهرا س)، ارزش زن را به جهانیان بفهماند. ازاین رو، ذریه و نسل پاک پیامبر برگزیده اش را در وجود دخترش قرار داد و چنین مقدر کرد که امامان و پیشوایان و رهبران دینی اسلام، از نسل زهرای اطهر به وجود آیند. خداوند با این کار، پاسخ کوبنده ای به نابخردان زمانه داد؛ کسانی که دختر را فرزند خود نمی دانستند، بلکه از وجودش عار و ننگ داشتند.

1. سیره ابن هشام، ج 2، ص 34؛ شیخ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ص 529.

2. نک: نحل: 58.

منبع: سایت حوزه