ثقلین

در گذر ایام و سپری کردن لحظات که بسیاری از ما قدرشان را نمیدانیم، لحظاتی هست که خیلی خاص هستند ، و قدر ندانستن آن لحظات سزاوار نیست، زمان هایی مثل شب قدر که تک تک لحظه هایش را باید قدر دانست و قدر نهاد و به بطالت نگذراند، و یا لحظه سال تحویل که برای خیلی از ما سرشار از خاطره های دور و نزدیک است، لحظه ای که وارد سال جدیدی می‌شویم و می خواهیم که خودمان هم جدید شویم .

این لحظه در نزد علما دارای آداب و ارزش خاصی است که در سیره بعضی از ایشان شاهد ارج نهادن به این لحظه هستیم .

لحظه ای دعای پر از معارف سال تحویل قرائت می شود و دل ها همه متوجه حضرت حق می شوند، و می خواهند حالشان به شود، به بهترین نحو هم بشود.

برخی از بزرگان در این لحظه آداب خاصی را رعایت می کردند که بهتر است ما نیز برای معنویت و نورانیت بیشتر لحظات سال تحویلمان و برکت هفت سین های رویاهایمان به ایشان تأسی جسته و به راه رسم ایشان عمل کنیم باشد که سالی پر از معنویت و نور در پیش رو داشته باشیم.

روش مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی (ره)
مرحوم آیت الله مجتبی تهرانی همیشه قبل از تحویل سال مقید بودند که 365 مرتبه دعای «یا مقلّب القلوب» را به‌ طور کامل بخوانند و برای اینکه این دعاها، تا لحظه تحویل سال تمام شود، از یک ساعت قبل از اعلام عید، شروع می کردند و مشغول خواندن این دعای شریف بودند.

ایشان بعد از لحظه تحویل سال هم، مقید بودند که اوّلین چیزی که میل می‌کردند تربت امام حسین‌ علیه‌السلام باشد.

یعنی حضرت استاد در دو روز از سال، مقید بودند که اوّلین چیزی که می‌خورند، تربت امام حسین‌علیه‌السلام باشد؛ یکی عید فطر بود که در ابتدای روز با تربت، افطار می‌کردند، و یکی هم نوروز که بعد از تحویل سال، کمی از آن را میل می‌کردند.   

توصیه آیت الله جوادی آملی
آیت الله جوادی آملی فرمودند: اگر کسی در دنیا با الفبای دین بازی کرد، در قبر هم این الفبا یادش نمی آید تا بگوید خدایش، کتاب آسمانی و امامش کیست. باید توجه داشت که در قبر مشکلات علمی را از ما سۆال نمی کنند، بلکه الفبای دین را سۆال می کنند.

بهترین چیزها در موقع تحویل، خواندن این دعا، با توجه به معنی است: «یا مقلّب القلوب و الابصار یا مدبّر الّیل و النّهار یا محوّل الحول و الاحوال، حوّل حالنا الی احسن الحال». ای خدایی که همه چیز در دست تو است، سال خوشی به همه ما عنایت فرما

در لحظه تحویل سال باید به این نکته توجه کنیم که خودمان به دور شمس دین و قرآن و اهل بیت(علیهم السلام) بچرخیم، نه این که تنها به این اکتفاء کنیم که زمین به دور خورشید بچرخد؛ زیرا این امر به خودی خود بلوغ نیست. 

حضرت آیت الله العظمی مظاهری و 3توصیه برای تحویل سال
1- بهترین چیزها در موقع تحویل، خواندن این دعا، با توجه به معنی است: «یا مقلّب القلوب و الابصار یا مدبّر الّیل و النّهار یا محوّل الحول و الاحوال، حوّل حالنا الی احسن الحال». ای خدایی که همه چیز در دست تو است، سال خوشی به همه ما عنایت فرما.

و از خداوند متعال با توسل به اهل بیت «علیهم السلام» بخواهید در این سال، تقوا و رابطه با خودش و سلامتی و امنیت، مقدّر شما بکند و فرج حضرت ولی عصر «ارواحنافداه» انشاءالله حاصل شود.

همچنین محدث قمی در مفاتیح، در آخر دستورات ماهها، نمازی در آن روز نقل می کند و بعد از نماز دعائی و در آن دعا شرافت و کرامت آن عید را نقل می کند که خواندن آن خوب است.

2- هر کس باید جداً حساب سال را و گذشته را بکند و اگر گناهکار است، جداً توبه کند و با حالت توبه وارد سال شود.

3- باید این آتش اختلاف که در همه خانه ها رفته است، با دامن نزدن به آن خاموش شود و از گذشته ها هیچ حرفی زده نشود و گرمی و اتّحاد خانه و خانواده و مجالس با یگدیگر حفظ شود.

حضرت آیت الله العظمی مبشر کاشانی

نماز و دعاهای خاصی جهت تحویل سال در مفاتیح الجنان و کتب ادعیه دیگر آمده که سزاوار است به آنها عمل شود، مطلب مهم توجه به لزوم تحول در سیر انفسی انسان است که به تحول در طبیعت باید در انسان ایجاد شود پس باید باتوجه دعا کنیم و بگوییم:

“یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر اللیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال، حول حالناالی احسن الحال” ، مدبر و دبیر آفرینش در حوزه حالات بشری ، مقلب القلوب و الابصار، و در طبیعت مدبراللیل والنهار و محول الحول الاحوال است که با تدبیر خود ، جهان را از حالی به حالی متحول نموده و دو آیت خود “‌‌لیل و نهار ”‌‌ را تدبیر می کند تا نظام احسن ، مستقر و پایدار باشد .

پس از حضرتش مسئلت می نمائیم که حال ما را به “احسن حال” ‌‌تبدیل نماید زیرا طبیعت بشر به جهت تعاقب و تنازع دو آیت “نفس اماره و لوامه” ‌‌دستخوش تحولاتی می شود که با تمایلات نفسانی و وساوس شیطانی غالبا سیر نزولی داشته و (اسوء الحال) می گردد و فقط اوست که قدرت تحویل اسوءالحال به احسن الحال را دارد .

پس از او می خواهیم تا نظام هستی انسان نیز به احسن الحالات تبدیل شود .

آیت الله جوادی آملی فرمودند: اگر کسی در دنیا با الفبای دین بازی کرد، در قبر هم این الفبا یادش نمی آید تا بگوید خدایش، کتاب آسمانی و امامش کیست. باید توجه داشت که در قبر مشکلات علمی را از ما سۆال نمی کنند، بلکه الفبای دین را سۆال می کنند
 

ترک گناه ، تطهیر ظاهر و باطن ، نظافت لباس و خانه و محیط کار ، تغییر روشهای غلط زندگی ، به روشهای صحیح ، تجلیل از والدین ، دید و بازدید و صله ارحام ، اداء حقوق الناس، راضی شدن از مردم و راضی نمودن دیگران که به عللی از ما ناراضی باشند ، شاد نمودن دلها با هبه و بخشش، عیادت مریض، دستگیری از فقرا و مستمندان ، ذکر و توجه قلبی و لسانی به خداوند متعال و توسل به اهل البیت علیهم السلام و … تماما از اموری هستند که از علائم استجابت دعای ما هنگام سال تحویل و تحول و تکامل روح و نفس انسان می باشد.

حضرت آیت الله العظمی علوی گرگانی
تحویل سال باید در حقیقت تحول در روح و روان انسانها و زنده شدن نفس غفلت زده انسان باشد همانطور که در عالم طبیعت نیز بیداری طبیعت به وجود می آید و این همان معنای حقیقی یا محول الحول و الاحوال است و لذا در روایات سفارش شده که در هنگام تحویل سال سیصد و شصت مرتبه ذکر یا محول الحول و الاحوال الی آخر خوانده شود که این خود شاید باعث بیداری نفس انسان در این دنیای ظلمانی و پر از فتنه شود و چقدر خوب است که علاوه بر هفت سین باستانی از هفت سین قرآنی که امیرالمومنین علی علیه السلام دستور داده اند استفاده شود و آن این است که : بر روی ظرف چینی با زعفرانی که با گلاب مخلوط شده این هفت ذکر قرآنی نوشته شود :

1_ سلام علی آل یاسین    2 _ سلام علی نوح فی العالمین     3 _ سلام علی ابراهیم    4 _ سلام علی موسی و هارون    5 _ سلام قولا من رب رحیم     6 _ سلام علیکم طبتم فادخلوها خالدین      7 _ سلام هی حتی مطلع الفجر.

سپس این نوشته ها با آب شسته شود (که بهتر است آب زمزم و یا باران باشد) و آب جمع شده را به افراد خانواده بنوشانید امید است که باعث دفع بلا و کسب سلامتی در طول سال جدید شود .

http://nahad.kaums.ac.ir

چشم به راه مهدی علیه السلام باید الگوی مولا و مقتدای خود را نیک بشناسد تا در فراز و فرود ایام، توانایی موضع گیری مناسب را داشته باشد.

زهرا علیها السلام کوثر خدا است. لیلة القدر خدا است. جلوه ی جمال خدا است و تفسیر جلال خدا.

زهرا علیها السلام ادامه ی رسول صلی الله علیه و آله است و همتای علی علیه السلام و مادر مهدی ( علیه السلام) . (3)

زهرا علیها السلام، حصن حصین ولایت است و آموزگار متین شهادت.

زهرا علیها السلام تلاوت بیداری است; سایبان شوق است; تولد بالغ تاریخ است و بهار سرشار دل های آشنا.

زهرا علیها السلام معرف نهایت کمال زن است و اوج عروج یک انسان.

چشمه ی غدیر درباغ دستان پرتوان او، به بلوغی رسید، و غدیریان از دامان عصمت او، به رویشی رسیدند.

ما، درباره ی زهرا علیها السلام بیش تر به توصیف پرداخته ایم و نه تبیین، و آن چه نیاز نسل معاصر ماست، تبیین است، و نه توصیف، تطبیق است و نه توجیه.

پیچیدگی برخورد و عمق نگاه زهرا علیها السلام همچون دشت نیست که نشسته تا آخرش را ببینی و کرانه هایش را در آغوش نگاهت بنشانی، دریایی است بی کرانه، کوهی است به بلندای تاریخ. همین است که هرچه به قله اش نزدیک تر شوی، چشم انداز بیش تری می بینی، در حالی که بیش از یک سویش را ندیده ای.

پیچش گام های زهرا علیها السلام چنان منشوری است که ابعادش به عدد زاویه ی دیدها و حوادث روزهاست.

من می خواهم از این بی کران بلند بی نهایت، سطری بنویسم. آیا توانی هست؟

من می خواهم به عشق نوشیدن قطره ای از جام ولایش وبرگرفتن نمی از یم صفایش، جلوه ای از جلوات و شمه ای از ملکاتش را بنگارم. آیا رخصتی هست؟

چگونه می توان سوزش شمع، خیزش موج، غرش رعد، ریزش ابر، صبوری سرو و ایستادگی نخل را نوشت؟

به راستی مگر می شود آن را که آسمان و خورشید و ماه، وسعت و نور و زیبایی را، اقاقی ها عطر را، کبوتران پرواز را و چشمه ها طهارت را، از او به عاریت گرفته اند، به تحلیل نشست؟

به راستی مگر می شود آن را که با خط خود، غزل آفتاب را بر پوست هر ستاره می نوشت، تحلیل کرد؟

همو که طنین فریادش، همپای ضربت خندق است.

مگر می شود آن را که در جغرافیای خانه ی گلی اش، تاریخ رنج ها و رنج های تاریخ جا گرفته، به تحلیل نشست؟

همو که دشمن در وسعت سینه ی سبزش، برای شمارش دسته دسته ی دردهایش، عمری به درازای زمان می خواهد.

کسی که نوشته ها هم اقرار دارند که هنوز تمامی او بر آنان نیز نامکشوف مانده.

چگونه می شود آن را که خورشید در تابوت او غروب کرد وملایک به عشق دیدار او به سجده در افتادند و با اشک هاشان راهش را تا به خدا علامت گذاردند، تحلیل کرد؟

چگونه می شود آن را که در درنگ کوتاهش، به کوتاهی فرود شتابان فواره تا خاک، تمامی بار امانت خودرا گذارد و رفت، به تحلیل نشست؟

کسی که پایانی به قشنگی گل داشت.

چگونه می شود آن را که برکف، عصای موسی، و بر لب، دم مسیحا، و بر دوش، ردای محمد صلی الله علیه و آله دارد، تحلیل کرد؟

کسی که کوثر و لیلة القدر خدا و سبزترین پاسخ به روح تشنه ی انسان ها در تمامی عصرها و نسل ها است.

مگر آن که «منا» شد و از در، در آمد و آن گاه از دور، تحلیلش کرد و از سایه اش، اندازه اش گرفت و از نشانه ها و علامت ها، تخمینش زد، که دورهای نزدیک و بزرگ های فشرده را این گونه می توان فهمید.

من، از دیر باز، مشتاق قلم زدن در این وادی بودم، اما هر بار اشک ها، راه را می بست و سیلاب ها، مشق ها را می شست و نفس ها را به شماره می انداخت، تا این بار که در روز شهادت زهرا علیها السلام بر سر راه این همه - با خون دل - سدی کشیدم و به عشق آمدن منتقمش، قلم به سراغم آمد.

https://hawzah.net

عن مولانا المهدی علیه السلام: «فی ابنة رسول الله لی اسوة حسنة.»

الغیبة، شیخ طوسی، ص 286، مؤسسة المعارف الاسلامیة، قم، 1417 ه - ; الاحتجاج، طبرسی، ج 2، ص 537، (بدون کلمه «لی ») ; بحارالانوار، ج 53، ص 180.

از این پس هرکه مرا دوست بدارد، ادای تو را درآورده! هرکه به من مهر بورزد، تقلید تو را کرده است. تو تنها شکل شایسته دوست داشتنی. یگانه شیوه عاشق بودنی. مرا تنها به گونه تو می توان دوست داشت و تو را تنها به شیوه من می شود دل بست. تنها تویی که شایان مهر ورزیدن بی چشم داشت به انسانی و هیچ کس نمی تواند چون تو بی دریغ و بی ادعا مهربانی کند.

هیچ کس چون تو با من همدلی نکرده است. هیچ کس مانند تو مرا به نوازش نگرفته است. هیچ کس چون تو اندوه و انبوه خواهش هایم را درک نکرده است. هیچ کس آغوشش را چون تو با دلتنگی های من در میان نگذاشته است. هیچ کس چون صدای تو مرا نمی خواند؛ صدایی که نامم را آن گونه زیبا بر زبان می آورد که هر بار عاشق نام خود می شوم. هیچ کس چون دست های آگاه تو مرا از خواب غفلت بیدار نکرده است؛ آن گونه که تک تک سلول های خفته ام بیدار شوند و در کوچه های زندگی، تمام حضور خویش را فریاد کنم. نمی دانم دعای کدامین پیامبر به شکل ظهور تو، در زمین مستجاب شده که تا ابد بر بالین بی دست و پایی انسان بمانی و بی مهری را از کابوس هایش دور کنی.

تو که خواهش های مرا هنوز بر زبان نیامده، همیشه دانستی و محقق کردی چرا هرگز از دل خویش با من نمی گویی؟ چرا آرزوهایت را با من نجوا نمی کنی؟ از من چیزی بخواه! فرمان بده! اجبار کن! آرزو به دل دارم که دست های ناتوانم برای تو ثمری به بار آورد؛ برای تو که تمام ثمرهای هستی را با انگشتان خستگی ناپذیر خود رقم زده ای. حرف بزن! از من، از غفلت هایم، از ناسپاسی هایم، از بی دانشی و ناصبوری هایم گله کن! از گیسوان به سپیدی رسیده ات با من شکایتی بگو! مرا سرزنش کن که این همه سکوت، این همه خرسندی. این همه بی توقعی، مرا از شرم و اندوه دیوانه خواهد کرد!

 مرا ببخش مادر!

منبع:  سودابه مهیجی/سایت حوزه

رسول خدا ص)، پیش از حضرت زهرا س)، فرزندانی به نام عبدالله و قاسم داشت که در کودکی از دنیا رفتند. به همان اندازه که پیامبر و خدیجه از آن مرگ در غم و اندوه فرو می رفتند، دشمنانشان خشنود می شدند و گاه آن حضرت را «ابتر»؛ یعنی بی فرزند می خواندند.1 در مقابل، خدا به پیامبرش بشارت داد که خیرات و خوبی های بسیاری به تو عطا خواهیم کرد و در پاسخ به دشمنان، سوره کوثر را نازل کرد و فرمود: «[ای محمد!] ما کوثر را به تو دادیم. پس برای خدا نماز بگزار و قربانی کن! به درستی که دشمن تو ابتر و بی فرزند خواهد شد؛ نه تو».

رسول اکرم ص)، از مردان عصر جاهلیت نبود و مثل آنها نمی اندیشید که از وجود دختر اظهار شرم کند و از شدت خشم، مادر بی گناه وی را به باد دشنام و ستیزه گیرد و از مردم دوری جوید.2 حضرت محمد ص)، برانگیخته شده بود تا با افکار پوچ و نادرست مردم که برای زنان ارزشی قائل نبودند و آنان را جزو جامعه به شمار نمی آوردند و دختران بی گناه را زنده به گور می کردند، مبارزه کند و به آنها بفهماند که زن نیز یکی از اعضای حساس و مهم اجتماع است و مسئولیت و وظیفه بسیار سنگین و بزرگی دارد. خداوند خواست با آفرینش حضرت زهرا س)، ارزش زن را به جهانیان بفهماند. ازاین رو، ذریه و نسل پاک پیامبر برگزیده اش را در وجود دخترش قرار داد و چنین مقدر کرد که امامان و پیشوایان و رهبران دینی اسلام، از نسل زهرای اطهر به وجود آیند. خداوند با این کار، پاسخ کوبنده ای به نابخردان زمانه داد؛ کسانی که دختر را فرزند خود نمی دانستند، بلکه از وجودش عار و ننگ داشتند.

1. سیره ابن هشام، ج 2، ص 34؛ شیخ طبرسی، تفسیر جوامع الجامع، ص 529.

2. نک: نحل: 58.

منبع: سایت حوزه