دوره های زندگی امام حسن علیه السلام
امام حسن مجتبی علیه السلام در شب نیمه رمضان سال سوم هجری در مدینه چشم به جهان گشود و حدود هفت سال از دوران زندگی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم را درک کرد و پس از آن حضرت حدود سی سال با پدر بزرگوارشان امام علی علیه السلام ملازمت داشت. بعد از شهادت امیرالمؤمنان علیه السلام به مدت ده سال عهده دار مقام امامت بودند و در 28 صفر سال پنجاه هجری در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد و بر اثر همان زهر به شهادت رسید.
در بیکران حُسن حَسن
حضرت امام حسن مجتبی علیه‌السلام که به کریم اهل‌بیت لقب یافت، عابدترین و زاهدترین مردمان زمان خویش بود. هنگام وضو رنگش زرد می‌شد وبدنش می‌لرزید و چون علت آن را جویا می‌شدند، می‌فرمودند: «کسی که می‌خواهد در برابر پروردگار عرش بایستد، حق دارد رنگ چهره‌اش را ببازد و بدنش به لرزه درآید». آنگاه که به مسجد می‌رسید، سر به سوی آسمان بلند می‌کرد و می‌فرمودند: «معبودا! میهمان تو در آستانه بارگاهت است. ای احسان کننده کریم! گناهکاری به درگاهت آمده؛ پس در برابر زیبایی‌های خویش، زشتی هایی را که در وجود من سراغ داری، عفو فرمای.»
در ياد حق
امام صادق (علیه السلام ) مى‌فرمايند: پدرم از پدرش به من حديث كرد كه: حسن بن على بن ابيطالب (عليهما السلام) از همه اهل زمان خود عابدتر بود، به زهد و بى اعتنائيش به دنيا و فضيلتش كسى نمى‌رسيد، چون به حج مى‌رفت، پياده مى‌رفت و گاهى پا برهنه مى‌رفت. چون مرگ را ياد مى‌كرد مى‌گريست، و چون قبر را ياد مى‌آورد گريه مى‌كرد، وقتى بعث و قيامت را ياد مى‌نمود اشك مى‌ريخت، وقتى كه گذشتن از صراط را ياد مى‌آورد مى‌گريست وقتى كه در مقابل خدا قرار گرفتن را ياد مى‌آورد فرياد مى‌كشيد و بيهوش مى‌شد.
انفاق همه مال و نصف مال در راه خدا
حضرت مجتبى صلوات الله عليه در احسان و انفاق در راه خدا قدمى برداشت كه منحصر به فرد و از فضائل اختصاصى اوست و آن اينكه: دوبار همه دارايى خويش و سه بار نصف مال خود را در راه خدا انفاق و احسان نمود اين مطلب مورد تصديق همه است، شيعه و اهل سنت آنرا در كتابهاى خود نقل كرده‌اند،
25 بار زیارت کعبه با پای پیاده
از جمله فضائل حضرت مجتبى صلوات الله عليه آن است كه: بيست و پنج بار پياده به زيارت كعبه رفت .مسافت چهار صد و پنجاه كيلومتر راه را زير اشعه سوزان آفتاب و روى سنگريزه‌هاى داغ، پياده مى‌پيمود تا رضايت خدا را بيشتر فراهم آورد.
دانش و آگاهی از اسرار
امام حسن علیه‌السلام از آگاه‌ترین و دانشمندترین افراد زمان
خود بود و آثار دانش، از کودکی در چهره مبارکش دیده می‌شد.
علاقه‌مندی به علم‌آموزی، در کودکی او را برآن می‌داشت که
هر روز در مسجد حضور پیدا کند و سخنان وحی را به خاطر بسپارد و برای مادر بازگو کند.
صلح امام حسن(علیه السلام) ضامن بقاى اسلام
زندگى سراسر افتخار امام مجتبى(علیه السلام) جلوه‌هاى زيبا و پرشكوهى داشت. هفت‌سال در دامن پرفيض رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) از چشمه‌هاى زلال نبوت بهره برد. وحى الهى فكر و انديشه او را شكل داد و اعماق جانش را جهت‌بهره دهى به اسلام و مسلمانان آماده ساخت. سپس سى‌سال حوادث تلخ و شيرين بعد از رحلت پيامبر وى را از تجربه‌هاى گران بهره‌مند ساخت. در سال چهلم هجرت، هدايت كشتى اسلام، در سخت‌ترين موقعيت، به عهده او گذاشته شد. آن امام معصوم(علیه السلام) با كمترين آسيب و تلفات امت اسلامى را رهبرى كرد، توطئه‌هاى بزرگ و خطرناك بنى‌اميه را نقش بر آب ساخت، مانع نابودى اسلام و برنامه‌هاى حيات بخش آن شد و پيش بينى پيامبر خدا(صلی الله علیه و آله و سلم) را تحقق بخشيد.
بر خورد زيباى امام حسن(علیه السلام) در قصه صلح افتخار بزرگى در تاريخ اسلامى بر جاى گذاشت. نويسندگان و تحليل گران بسيارى به آن پرداخته و ابعاد گوناگون آن را بررسى كرده‌اند. گروهى همانند شيخ راضى آل ياسين(ره) كتابى در 374 صفحه تدوين كرده، آن را «صلح الحسن» ناميده‌اند و جمعى نيز در صفحات بيشتر يا كمتر به ترسيم تلاشهاى اين سرور جوانان بهشت پرداختند.
وصیت امام حسن علیه السلام
چون امام حسن علیه السلام را مسموم کردند و حال او دگرگون شد برادرشان امام حسین علیه السلام به بالین آن حضرت حاضر شدند. وقتی جویای احوال او گشتند امام حسن علیه السلام فرمودند: «خود را در اوّلین روز از روزهای آخرت و آخرین روز از روزهای دنیا می بینم». در ادامه، این گونه وصیت فرمودند: «گواهی می دهم به وحدانیت خدا و این که برای او شریکی نیست و تنها او سزاوار پرستش است. هرکه اطاعت او را در پیش گیرد رستگار می شود و هرکه نافرمانی اش کند گم راه می گردد و کسی که از گناهان و تقصیراتش به نزد او توبه کند هدایت می شود.»
منبع: راسخون ( http://rasekhoon.net/article/show/126569/ )
آخرین نظرات