«فَلَوْ لا إِذْ جاءَهُمْ بَأْسُنا تَضَرَّعُوا؛١ پس ای‌کاش زمانی که گرفتاری ما رسید، تضرع می‌کردند!».
در شداید و سختی‌ها و گرفتاری‌ها همه می‌گویند: یاالله!
معروف است که در مواقع طوفان، در کشتی از همه مرد و زن و بِر و فاجر ضجه بلند می‌شود. آری، در حال بلا و گرفتاری و شداید، حتی از غیر نمازگزارها، بلکه غیرمسلمان‌ها التجا ظاهر می‌شود. آیا با این همه بلاها که بر سر مسلمان‌ها می‌آید، نباید حال التجا برای ما پیش بیاید؟! و یا اینکه باز هم منتظر باشیم که حالت شدت و بلا از این هم بیشتر و بدتر شود؟! بله، ما باید در حال رخا، حالت ابتهال و تضرع و توسل داشته و ملتجی و شاکر باشیم، تا در حال شدت و گرفتاری به فریاد ما برسند؛ وگرنه همان بلا و گرفتاری به سراغ ما می‌آید؛ زیرا کفار و دشمنان ما آرام و قرار ندارند، بلکه همین الآن نقشه پنجاه سال بعد ما را می‌کشند.
آیا نباید در حال رخا ملتجی باشیم و یا اینکه مانند کافرها باشیم که فقط در حال شدت ملتجی می‌شوند، و فقط در حال جنگ و شداید به کلیسا می‌روند؟!
آیا نباید در فکر باشیم و با تضرع و زاری برای ظهور فرج مسلمان‌ها و مصلح حقیقی، حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، دعا کنیم؟!
در محضر بهجت، ج۲، ص۳۸
آخرین نظرات