ثقلین

به گزارش خبرنگار حوزه قرآن و عترت گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ وجود برجستگی کوچکی در بالای گنبد پیامبر(ص)، باعث شد شایعاتی ساخته شود که هدف آنها تخریب اسلام بود. یکی از این شایعات این بود که یک وهابی به قصد تخریب بارگاه پیامبر(ص) به بالای گنبد رفته ولی به اذن خدا صاعقه ای بر او فرود می آید و و جسد او از گنبد جدا نمی شود. طبق بررسی های کارشناسان اسلام این شایعه هرچند ظاهری مثبت برای اسلام دارد اما در واقع نشان از نیت های شر می دهد و هدف آن تخریب اسلام و شیعه است.

اما واقعیت دلیل وجود این برجستگی چیز دیگری است: همانطور که می دانیم پیغمبر(ص) در خانه خویش به خاک سپرده شد. در دوره ای خشکسالی و قحطی شدیدی مدینه را فرا گرفت، همچنین بیماری هایی چون وبا و طاعون گریبان مردم را گرفته بود. از این رو مردم به پیامبر(ص) متوسل شدند و برای توسل به ایشان به دستور عایشه دریچه ای بر روی بقعه ای که روی قبر پیامبر بود باز کردند و دعا کردند تا برکات آسمانی نازل شود و بلایا از آنها دور شود. از آن زمان در بازسازی گنبد ها نیز این دریچه رو به آسمان همچنان وجو د دارد.

«دارمی» که از علمای اهل سنت و مورد قبول وهابیت است، با سند معتبر در کتاب خود چنین می‌نویسد: «مردم مدینه دچار قحطی شدیدی شدند؛ از این مشکل به عایشه شکایت بردند؛ او گفت: بالای قبر رسول خدا(ص) از سقف حجره حضرت، دریچه‌ای به سوی آسمان باز کنید تا بین آن و آسمان مانعی نباشد؛ چنین کردند و به حدی باران بارید که گیاهان رویید و شتران چاق شدند؛ آن قدر که پوست آن‌ها از چاقی ترک خورد و به همین سبب آن سال را سال ترک نامیدند».

سید مجتبی عصیری نیز در کتاب «پیامبر وهابیت» درخصوص این دریچه نوشته است: در حقیقت این برآمدگی پنجره‌ای بوده که بین آسمان و قبر مطهر حضرت(ص) قرار داشته و هر زمان که در مدینه خشکسالی می‌شده آن را باز و به برکت قبر مطهر آن حضرت، باران بر مردم نازل می‌شده است.

بعدها باز کردن این دریچه جزو سنت‌های مردم مدینه شد و تا زمان «سمهودی» در قرن نهم نیز ادامه داشت اما به مرور زمان وهابیت برای باز نشدن این دریچه، با ساختن شایعاتی ذهن های مردم را منحرف کرد.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

خانم کارن آرمسترانگ، از صاحب نظران غیر مسلمان وین است. پس از یازده سپتامبر 2002 م. در مورد زندگی پیامبر اسلام، کتابی نوشت که در ردیف پرفروش ترین کتاب های سال آمریکا و اروپا قرار گرفت. انگیزه اصلی او در نوشتن کتاب مذکور، دفاع از اسلام و روشن کردن ذهن مسیحیان غربی به پیامبر اسلام بود. او در مقدمه کتابش چنین نوشته است:

«بیشتر همّ پیامبر صرف جلوگیری از برخوردهای وحشیانه گردید؛ زیرا لغت اسلام که به معنای تسلیم بودن در برابر خداوند است، از ریشه «سلام» به معنای «صلح» گرفته شده است. محمد مرد جهاد بود، ولی یک صلح طلب واقعی هم بود؛ زیرا جان و اعتقاد نزدیک ترین یاران خود را در جریان صلح با مکه به گرو گذاشت تا این اتحاد بدون خونریزی به انجام رسد. او به جای خونریزی و قتل عام، در فکر مذاکره و صلح بود. آگاهی از داستان واقعی زندگی حضرت محمد در این مقطع خطرناک تاریخ بشری، لازم است و نباید اجازه داد که متعصبین خیره سر با تحریف زندگی پیامبر به نفع خود از آن استفاده کنند. انسان غربی معاصر از داستان زندگی آن حضرت، مسائل بسیار مهم تری را برای هدایت خود در این دنیای متغیر باید بیاموزد».

http://www.hawzah.net

رسول اکرم(ص) به کودکان احترام می گذاشت، از کنار بازی آن ها به آرامی می گذشت تا مزاحم لحظه های شاد آنان نگردد، هیچ وقت آنان را موجود کوچک و حقیر به حساب نمی آورد، و با همة بچه ها در خور شأن و منزلت آنان رفتار می نمود. أنس بن مالک می گوید: رسول خدا(ص) وقتی از کنار بچه ها می گذشت به آن ها سلام می کرد.

سجستانی نقل می کند پیامبر(ص) بر جوانان در حال بازی کردن وارد شده به آنان سلام می نمود. همچنین می گوید: ما بچه های نوجوانی بودیم رسول خد(ص) بر ما وارد شد و به ما سلام نمود.

نقل شده که در زمان پیامبر(ص) مردم اطفال کوچک خود را خدمت حضرت می آوردند تا پیامبر(ص) برای آنان دعا کند و اسمی برای آنان انتخاب نماید. حضرت اطفال را با نهایت احترام در بغل گرفته و نسبت به والدین آن ها اظهار محبت می نمود. گاهی پیش می آمد که بچه ها در بغل حضرت ادرار می کردند، والدین شان از این کار بچه ناراحت شده سر آنان داد می کشیدند، اما پیامبر(ص) به شدت از این کار منع می کرد و می گذاشت تا نوزادان قضای حاجت نمایند. آنگاه اسمی برای آن برگزیده و در حق شان دعا می فرمود و طفل را به والدین می سپرد. بعد از رفتن آنان لباس خود را آب می کشید، و با این کار خود موجب سرور و خوش حالی مردم می گردید.

http://www.hawzah.net

وجود نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه واله وسلم)، بزرگترین مایه ی وحدت در همه ی ادوار اسلامی بوده است و امروز هم می تواند باشد؛ چون اعتقاد آحاد مسلمانان به آن وجود اقدس بزرگوار، با عاطفه و عشق توأم است و لذا آن بزرگوار، مرکز و محور عواطف و عقاید همه ی مسلمانهاست و همین محوریت، یکی از موجبات انس دلهای مسلمین و نزدیکی فرق اسلامی با یکدیگر به حساب می آید.

ابعاد شخصیت نبی اکرم را هیچ انسانی قادر نیست به نحو کامل بیان کند و تصویر نزدیک به واقعی از شخصیت آن بزرگوار ارایه نماید. آنچه ما از برگزیده ی پروردگار عالم و سرور پیامبران سراسر تاریخ شناخته و دانسته ایم، سایه و شبحی از وجود معنوی و باطنی و حقیقی آن بزرگوار است؛ اما همین مقدار معرفت هم برای مسلمانان کافی است تا اولا، حرکت آنها را به سمت کمال تضمین کند و قله ی انسانیت و اوج تکامل بشری را در مقابل چشم آنان قرار بدهد و ثانیا، آنها را به وحدت اسلامی و تجمع حول آن محور تشویق کند.

منبع: سایت حوزه

شبهه: به فرض که وقتی پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله ) کنف و دوات خواستند که وصیت کنند، عمر مخالفت کرد، پس چرا علی (ع) به این امر اقدام نکرد؟ 
 پاسخ:

جریان آخرین وصیت رسول خدا صلی الله علیه و آله

رسول خدا(ص) با آنکه در تب شدیدی به سر می برد، با حالت خشم به مسجد آمد و ضمن نکوهش عاملان کارشکنی، متخلفان از حرکت سریع سپاه را ملعون خواند.(شرح ابن ابی الحدید، ج 2، ص 20المراجعات، ص 275 و 276،ملل و نحل شهرستانی، مقدمه چهارم، ص 29) برای پیامبر جای تردید نبود که جمعی در انتظار مرگ او و اندیشه قبض حکومت اند و برای این هدف در پی نقشه و توطئه اند.

از همین رو با آگاهی از حوادثی که به انتظار مرگ حضرتش کمین کرده بود و با شناختی که از برخی اطرافیان خود داشت برای آخرین بار فرصت را غنیمت شمرد و بر آن شد تا مهمترین پیام دوران رسالت را ساده و روشن بیان و مسیر آینده حرکت اسلامی را ترسیم نماید. عمر بن خطاب ماجرای رحلت پیامبر را برای ابن عباس چنین نقل می کند: «… ما نزد پیامبر حضور داشتیم. بین ما و زنان (که فاطمه نیز در میانشان بود) پرده ای آویخته شده بود.

رسول خدا به سخن درآمده، فرمود: نوشت افزار بیاورید تا برای شما چیزی بنویسم که با وجود آن هرگز گمراه نشوید. زنان پیامبر(ص) از پس پرده گفتند: خواسته پیامبر را برآورید. من گفتم: ساکت باشید.»(الطبقات الکبری، ج 2، ص 243 و 244، چاپ بیروت) بخاری در صحیح خود بی آنکه نامی از عمر ببرد می نویسد: یکی از حاضران در مجلس، سخن حضرت را در حضورش رد کرد و گفت درد بر او غلبه کرده و نمی داند چه می گوید … و رو به حاضران گفت: قرآن نزد شماست و همان ما را کفایت می کند.

در میان حاضران اختلاف شد و به یکدیگر پرخاش کردند. برخی سخن او را تایید می کردند و برخی سخن رسول خدا را و بدین ترتیب از نوشتن نامه جلوگیری شد.(صحیح بخاری، ج 8، ص 9 و ج 4، ص 85 مسند احمد، ج 1، ص 425،الطبقات الکبری، ج 2، ص 244.) به خوبی معلوم بود که موضوع آن نوشته چه بود گفتاری صریح در تعیین جانشین پیامبر. بدین ترتیب چیزی نمانده بود که اصل نبوت حضرتش مورد تردید قرار گیرد و قرآن کلام غیر الهی پنداشته شود. زیرا قرآن، فرموده آن بزرگوار را در هر حال، برگرفته از وحی یاد کرده بود.(سوره نجم، آیه 3 و 4) و این گروه آن را هذیان ناشی از تب برشمردند.

از مجموع احادیث معلوم می‌شود که مجلس چنین نبوده که چند نفر مؤمن، فاضل و با اخلاق در کنار بستر پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله نشسته باشند و حضرت دستوری دهند و احیاناً یکی از آنان مخالفت کند. بلکه جمع معلوم‌الحالی با اهداف معینی که از جمله غوغاسالاری و شکستن حرمت‌ها، تعیین و تکلیف‌های بعدی و حتی نزاع و شاید عواقب بعدی آن در حضور ایشان جمع شده بودند و معلوم نیست اگر می‌توانستند این نزاع را ادامه دهند، چه اتفاقاتی را برنامه‌ریزی کرده بودند؟
در این جریان این شبهه را وارد کرده اند که:

به فرض که وقتی پیامبر اکرم (ص) کنف و دوات خواستند که وصیت کنند، عمر مخالفت کرد، پس چرا علی (ع) به این امر اقدام نکرد؟

نخست دقت شود که وقوع چنین ماجرایی به هیچ وجه «فرض» نیست، بلکه واقعیت داشته است و اسناد موجود در کتب بسیار معتبر و حتی مرجع اهل سنت، بسیار بیشتر از تشیع است که ذیلاً فقط چند نمونه‌ی آن ایفاد می‌گردد:
- پیامبر اکرم (ص) در اواخر عمر فرمودند: برای من کنف و دواتی بیاورید تا برای شما متنی بنویسم که پس از آن گمراه نشوید.(صحیح بخاری، ج 1، باب کتاب العلم، ص 30 – حنبل در مسند، ج 1، ص 325 - صحیح مسلم، ج 2، ص 14)

- عمر گفت: «بیماری بر پیامبر(ص) غالب آمده، کتاب خدا ما را بس است!»، اختلاف، فراوان شد، پیامبر(ص) فرمود: «از کنار من برخیزید، نزاع و درگیری نزد من سزاوار نیست.» (صحیح بخاری ج 1،  باب کتابت العلم حدیث 3 ص 37 دارالفکر).

-ابوالفضل احمد بن ابی طاهر در کتاب تاریخ بغداد و ابن ابی الحدید در شرح نهج البلاغه (ج2، ص 97) در شرح حال عمر نوشته‌اند:

یک روز طی مباحثه‌ای مفصل که میان ابن عباس و عمر در گرفت، عمر گفت: پیامبر تصمیم داشت که به هنگام بیماری‌اش، تصریح به نام او (علی بن ابیطالب) کند، ولی من نگذاشتم. پیامبر (ص) آزرده گشت.

الف - از مجموع احادیث معلوم می‌شود که مجلس چنین نبوده که چند نفر مؤمن، فاضل و با اخلاق در کنار بستر پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله نشسته باشند و حضرت دستوری دهند و احیاناً یکی از آنان مخالفت کند. بلکه جمع معلوم‌الحالی با اهداف معینی که از جمله غوغاسالاری و شکستن حرمت‌ها، تعیین و تکلیف‌های بعدی و حتی نزاع و شاید عواقب بعدی آن در حضور ایشان جمع شده بودند و معلوم نیست اگر می‌توانستند این نزاع را ادامه دهند، چه اتفاقاتی را برنامه‌ریزی کرده بودند؟

اسناد تاریخی بیانگر است که وقتی عمر مخالفت کرد،‌ عده‌ای به مخالفت او پرداختند. حتی زنان پیامبر (ص) و عده‌ای دیگر که بر بالین حاضر بودند معترض شدند که مگر امر او را نشنیدید و چرا نمی‌گذارید او وصیتش را بنویسد؟! عمر خطاب به آنها (زنان) گفت: «شما همانند دلباختگان یوسف هستید كه به هنگام مریضى پیامبر اشک ‌تان جاری می‌شود، و به وقت سلامتى او، برگردن او سوار می‌شوید»! این اهانت‌های پرخاشگرانه به همسران و زنان در محضر رسول‌ خدا (ص) به حدی شدت و ادامه یافت که ایشان با آن حالشان دخالت کرده و فرمودند: «معترض آنان نگردید و به حال خودشان واگذارید، زیرا آنها از شما بهتر هستند». (الطبقات الكبرى لابن سعد ، ج2 ، ص 244 ، المعجم الأوسط للطبرانی ، ج 5 ص 288 ؛ مجمع الزوائد للهیثمى الشافعى ، ج 9 ص 34 ؛ كنز العمال ، ج 5 ص 644 ، ح 14133).

ادامه »

روزی كه پیغمبر(صلی الله علیه و آله) به پیغمبری مبعوث شد اولین آیه‌ای كه نازل شد آیه «اقرأ» بود یعنی بخوان و این خودش از افتخارات است ما دینی داریم كه اولین آیه‌ای كه از آسمان نازل شد بر پیغمبر ما مسائل فرهنگی بود و مسائل فرهنگی بر مسائل اقتصادی و سیاسی مقدم است.
1- قرآن، كتاب خواندنی
كتاب ما قرآن است، قرآن از همان(اقرأ) است قرآن یعنی خواندنی زمانی را كه پیغمبر ما در آن مبعوث شد می‌گویند زمان جاهلیت یعنی پیغمبر كه آمد جاهلیت برطرف شد دلیل بعثت چیست؟ این حدیث معروف است(بعثت لاتمم مكارم الاخلاق) ما یك(محاسن الاخلاق) داریم یك(مكارم) داریم(محاسن) حسن است یعنی اخلاق خوب باشد یا اخلاق كریم باشد پیغمبر فرمود من آمده‌ام كه تمامش كنم یعنی نه اینكه فقط یك خورده خوب است افرادی می‌گویند ما خوب هستیم اما شما چقدر خوب هستید ما باید دائماً خوبی‌مان بهتر بشود اگر پارسال سی نفر را افطاری داده‌اید امسال سی و دو نفر را، اگر پارسال نمازت پنج دقیقه طول می‌كشید امسال نمازت شش دقیقه طول بكشد اگر پارسال صله رحم تا یك شعاعی بود امسال بیشتر بشود اگر پارسال توی محل كارت به هفده نفر سلام می‌كردی امسال به بیست نفر سلام كن، (اتمم) یعنی تمامش كن یعنی برو جلو یعنی اینجا كه هستی نایست روی كلمه(اتمم) من می‌خواهم حرف بزنم.
2- سخن امام سجاد(علیه السلام) در دعای مكارم الاخلاق
در دعای مكارم الاخلاق جمله قشنگی داریم امام سجاد(علیه السلام) می‌فرماید(الهی لا تدع فی خصلة تعاب منی الا اصلحتها و لا عائبة اؤنب بها الا حسنتها و لا اكرومة فی ناقصه الا اتممتها) ما سه رقم آدم داریم زیادی گوش بدهید، بعضی آدمها جنس‌شان خراب است یعنی بدی جزو ذات اوست زهر مار اصلش زهر مار است كشنده است ما می‌گوئیم جَلَب است شما هم می‌گوئید جلب است؟ جلب است یعنی ناآرام است بچه مدرسه‌ای هم كه هست از بچگی وقتی می‌خواهد برود مدرسه پاشنه كش و سیخی در می‌آورد همینكه دارد می‌رود به دیوار خانه مردم می‌كشد و می‌رود اصلاً جنس‌اش مردم آزار است یك الاغی ایستاد مثلاً می‌كوبد زیر شكم الاغ یك كسی مو ندارد كلاهش را بر می‌دارد می‌گوید آفتاب درآمد این كچل است یك كوتاه می‌بیند از سرش می‌پرد آنطرف می‌رود هلش می‌دهد نژاداً شیطان است.
3- سیاستِ گام به گام شیطان
چون شیطان یك ذره یك ذره می‌آید تا آدم را خود شیطان كامل می‌كند اول شیطان هل می‌دهد «فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ» طه/120 یعنی وسوسه می‌كند بسوی بعد شیطان یك ذره یك ذره می‌آید و هل می‌دهد «مَسَّهُمْ طَائِفٌ» الأعراف/201 یعنی با شما تماس می‌گیرد بعد وقتی تماس گرفت می‌بیند با او كاری نداری می‌آید تو روح تو «یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ» الناس/5 یعنی می‌رود تو اگر او را بیرون نكردی همانجا می‌ماند «فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ» الزخرف/36 یعنی همانجا می‌ایستد بعد كم كم می‌شوی «حِزْبُ الشَّیْطَانِ» المجادلة/19 بعد می‌شوی «إِخْوَانَ الشَّیَاطِینِ» الإسراء/27 اینها همه آیه قرآن است، بعد می‌شوی «أَوْلِیَاءَ الشَّیْطَانِ» النساء/76 بعد می‌گوید «شَیَاطِینَ الْإِنسِ وَالْجِنِّ» الأنعام/112 یعنی گام به گام می‌آید ولذا قرآن به اینها گفته «خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ» البقرة/168 یعنی گام به گام، شیطان گام به گام می‌آید تا آدم را عوض كند امام علی(علیه السلام) می‌فرماید شیطان اول(باض) یعنی تخم می‌گذارد توی روح آدم بعد این تخم می‌شكافد بچه شیطانها توی روح آدم یك ذره یك ذره همینطور قلب را می‌گیرد فكر را می‌گیرد، اصلاً فكر شیطانی است چشم شیطانی است زبان شیطانی است نیّت شیطانی است اقتصاد شیطانی است سیاست شیطانی است اصلاً هر كاری می‌كند هیچ رنگ الهی ندارد همه‌اش رنگ‌های غیر الهی است اول بیضه می‌گذارد بعد بزرگ می‌شود همینطور همه وجود آدم را می‌گیرد در روایتی هم داریم كه گناه اول یك نقطه در روح آدم می‌گذارد كم كم اگر این نقطه را پاك نكنی این هی بزرگ می‌شود و بزرگ می‌شود مثل سرطانی كه اول یك گوشه است بعد همه بدن را می‌گیرد اول وسوسه بعد تماس می‌گیرد بعد می‌رود توی روح و بیرون نمی‌آید بعد حزب شیطان بعد برادر شیطان بعد(شیاطین الانس و الاجن) بعضی‌ها جنس شان. . می‌گویند فلانی خصلت‌اش بد است یعنی این بدی جزو ذات او است.

4- اصلاح زشتی‌ها و تكمیل خوبی ها
امام سجاد(علیه السلام) می‌فرماید خدایا اگر ذات من خراب است اصلاح كن بعضی‌ها ذاتشان خراب نیست آدم خوبی است ولی یك عیبی هم دارند می‌گوید اگر عیب دارم خوب عیبم را برطرف كن(و لا عائبة اؤنب بها الا حسنتها) اگر عیبی دارم(حسنتها) جنسم خراب است، جنسم را عوض كن، جنسم خوب است عیبی دارم عیب من را برطرف كن اگر هم جنس خوب است و هم عیب نیست از این گذشتیم خصلت خوب است عیب هم نداری ولی كرامتت ناقص است می‌گوید خدایا اگر كرامت دارم ولی این بزرگواری، كم بزرگوارم سخاوت دارم ولی كم است می‌گوید(اتممتها) یعنی این كرامت را. . . (بعث لاتمم) همین(اتممتها) یعنی انسان باید روز به روز در حال رشد باشد می‌توانید این آیه را حفظ كنید من یك آیه دو كلمه‌ای می‌گویم «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا آمِنُوا» النساء/136‌ای كسانی كه ایمان دارید ایمانتان بیشتر بشود. باسواد هستید سوادتان بیشتر بشود «رَبِّ زِدْنِی عِلْمًا» طه/114 هدایت یافته‌ای «زَادَهُمْ هُدًى» محمد/17 اگر هدایت یافته‌ای روز به روز هدایتت بیشتر بشود سواد داری روز به روز سوادت بیشتر بشود ایمان داری روز به روز ایمانت بیشتر بشود كرامت داری روز به روز كرامتت بیشتر بشود یعنی هیچوقت انسان نباید در رشد معنوی درجا بزند.

ادامه »

پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم)، أسوه حسنه

منظور از اینکه پیامبر(صلى الله علیه وآله) اسوه و الگو در همه جهات است چیست؟
 مى دانیم انتخاب فرستادگان خدااز میان انسان ها به خاطر آنست که: بتوانند سرمشق عملى براى امت ها باشند، چرا که مهمترین و موثرترین بخش تبلیغ و دعوت انبیاء، دعوت هاى عملى آنها است، و به همین دلیل دانشمندان اسلام، معصوم بودن را شرط قطعى مقام نبوت دانسته اند، و یکى از براهین آن، همین است که آنها باید «اسوه ناس» و «قدوه خلق» باشند.
قابل توجه این که: تاسّى به پیامبر(صلى الله علیه وآله) که در آیه21 سوره«احزاب» آمده، به صورت مطلق ذکر شده، که تاسّى در همه زمینه ها را شامل مى شود، هر چند شان نزول آن، جنگ «احزاب» است، و مى دانیم، شان نزول ها هرگز، مفاهیم آیات را محدود به خود نمى کند.
خداوند مى فرماید: (براى شما در زندگى رسول خدا(صلى اللهعلیه وآله) و عملکرد او [در میدان احزاب] سرمشق نیکویى بود، براى آنها که امید به رحمت خدا، و روز رستاخیز دارند، و خدارا بسیار یاد مى کنند)؛ «لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللّهِ اُسْوَهٌ حَسَنَهٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَکَرَ اللّهَ کَثِیراً».
بهترین الگو، براى شما نه تنها در این میدان که در تمام زندگى، شخص پیامبر(صلى الله علیه وآله) است، روحیات عالى او، استقامت و شکیبایى او، هوشیارى و درایت، اخلاص و توجه به خدا، تسلط او بر حوادث، و زانو نزدن در برابر سختی ها و مشکلات، هر کدام مى تواند الگو و سرمشقى براى همه مسلمین باشد.

ادامه »